|
Ter inleiding: Maart 2011: Wij, Fred en Els, zijn sinds 2005 enthousiaste camperaars. We maakten al vele reizen en trips met onze camper, hebben heel veel moois gezien, maar we zeggen ook vaak tegen elkaar: "Het meeste nog niet". Voor geïnteresseerden in onze reizen: Kijk op www.frestofun.nl, voor foto’s: http://frestofunfotoalbums.magix.net/ Wij lazen, zagen en hoorden vaak dat Roemenië een pracht-vakantieland is. Dit zette ons aan het googlen (urenlang!) en, inderdaad, het land leek alles in zich te hebben dat onze interesse heeft: Ongerepte natuur, (volks-)cultuur, bouwkunst, een 'Terug-in-de-tijd'-gevoel, oprechte gastvrijheid.......... Druk in de voorbereiding, dus! Aanvankelijke kozen we de globale route door Duitsland, via Dresden naar Tsjechië, richting Brno om vervolgens via een hoekje Slowakije in Hongarije aan te komen. In Hongarije redelijk consequent van west naar oost, via regio Boedapest en Cheb om even voorbij Debrecen Roemenië binnen te rijden. Het grootste probleem leek te worden om een keuze te maken wáár we naar toe gaan, wat we wilden bekijken en beleven. Er werden boeken en kaarten besteld om te helpen de uiteindelijke keuze te maken. In principe onden we 6 a 8 weken wegblijven, of we dit zouden volhouden......? We hadden voorzieningen getroffen zodat we voortdurend internet zouden hebben: http://www.abroadband.com/de/NL/home , dwz dat er mailverkeer mogelijk was. Het bijwerken van dit reisverslag zou afhankelijk zijn van eventuele WiFi-verbindingen. We ontvingen een waardevolle tip van Jos en Annelies. Zij verwezen ons naar de website http://www.cagrom.eu/ en, inderdaad, hier vonden we nuttige informatie. We hebben terstond het info-pakket besteld. Een reis naar dit relatief onbekende land vraagt toch een andere voorbereiding dan een weekendje Veluwe... Begin april. Inmiddels hadden we twee pakketten met info ontvangen: Reisgidsen en wegenkaarten. Aan de hand van deze informatie werd een voorlopige reisroute op papier gezet, inclusief de GPS-coördinaten. Omdat er toch grote afstand overbrugd moest worden naar het land Roemenië (circa 1500 km) hadden we vooral in aanrijdroute zoveel als mogelijk autosnelweg gepland. Ook in Roemenië kozen we voor zoveel mogelijk hoofdwegen omdat secundaire wegen niet altijd in goede staat van onderhoud zijn. De opgestelde aanrijdroute werd overigens al gewijzigd voordat er één kilometer gereden was.... De route terug naar huis of eventueel verder door Europa zouden we tzt en ter plaatse bekijken, er ging een heel pak documentatie mee, al dan niet op de laptop. Voor de standplaatsen in Roemenië maakten we een keuze uit een gids van Cagrom, een organisatie, gespecialiseerd in Roemenië-camperreizen. Zij geven een aantal route-voorstellen, maar, eigenwijs als we zijn!, hebben we een route samengesteld die géén van deze voorstellen precies volgt. We hebben onze eigen mix gemaakt. De standplaatsen zijn wel bijna allemaal campings uit deze gids omdat deze getest zijn en geschikt bevonden voor campers. Roemenië kent het begrip ‘camperplaats’ (nog) niet. Campings in Roemenië zijn, in verhouding met ‘het westen’, goedkoop, dat maakte de keuze makkelijker. Op papier stonden nu ruim 2500 reis-kilometers en 13 verschillende standplaatsen. Etappe 1: 310 km, Camperplaats(CP) Aschaffenburg, Etappe 2: 225 km, CP Neumarkt im Oberpfalz Etappe 9: 180 km, Camping Sighisoara, Etappe 10:180 km, Camping Bran, Etappe 11:200 km, Camping Carta Gaandeweg de route werden er meer veranderingen aangebracht. Van de route die we in Roemenië afglegden hebben we een -globale- kaart gemaakt, deze vindt u hier |
|
Eindelijk
echt opweg! Woensdag 13 april. Om 06.30 uur werden we spontaan wakker. Na de gebruikelijke sloot koffie en wasceremonie werden de fietsen op het rek geplaatst en nog wat draagtassen met kleding, snoep en schrijfwaren, bedoeld als 'hulpgoederen voor Roemenië' en ons eigen proviand in de camper gezet. Laatste rondje door het huis: De nodige stekkers uitgetrokken, hoofdkraan van het water dicht, alle ramen en deuren gecontroleerd, vuilniszak afgevoerd, de voordeur op het extra slot en toen naar ons rijdend huisje. Nog even afgetankt en toen, het was klokslag negen, via de kortste route naar de autoweg. We hadden ruim 300 kilometer voor de boeg dus kozen we voor autoweg. Het verkeer liep lekker soepel, we schoten goed op. Om 13.00 uur reden we de CP bij Aschaffenburg op, tot onze verbazing toch al redelijk bezet. Na het installeren van de camper direct de wandelschoenen aan om naar Aschaffenburg-stad te wandelen. Het was de tweede keer dat we hier waren maar hebben weer volop genoten van de vele mooie gebouwen, met name het grote kasteel dat boven de stad uittorent. Een leuke verrassing was de markt. Deze stond geheel in het teken van producten en handelaren uit regio Hamburg. Een prachtige, tot eetbar omgebouwd houten zeilschip en een kunstig nagebouwde vuurtoren sprongen in het oog. Er werd een keur van zeevis en garnalen aangeboden en verschillende standwerkers wisten onze aandacht vast te houden. |
 |
| We keerden terug naar de camper, beladen met een mooie
rieten mand, tjokvol mooi fruit, en dat voor tien euro! Ook profiteerden we van
een stuntende worstenman die een hele zak met metworstvarianten en gerookte ham
aanbood (op heel leuke wijze!) voor 12 euro. Met deze voorraad zaten we voor minstens
een week goed! Het was jassen-weer maar de zon deed erg zijn best. Kortom: Dag 1 was al volledig geslaagd. |
 |
 Neumarkt id Oberpfalz |
 |
| Donderdag 14 april: Na een voortreffelijke nachtrust, we stonden pas om 08.30 uur op, werden
de routines uitgevoerd om de reis voort te zetten. Om 9.30 uur werd de
camperplaats verlaten om naar de volgende bestemming te gaan: Neumarkt in der
Oberpfalz. Voor deze camperplaats hoefden we maar een paar kilometer van de
Autobahn. Ondanks dat de Autobahn uitzonderlijk veel Baustellen had verliep de
reis prima. Tegen tienen werd spaarzaam getankt, voldoende om Oostenrijk te
halen. Daar is diesel immers goedkoper en we blijven natuurlijk op de kleintjes
letten. Het was elf uur toen de geur van verse koffie de camper vulde. Naar vermoedelijk niet echt goede gewoonte ontbijten we meestel wat later in de morgen. Met gevulde magen werd de reis voortgezet en om 12.45 uur stond de camper op de aardige CP in Neumarkt. Op een erg grote parkeerplaats bij de Jurahallen zijn een paar vakken gereserveerd voor campers. Er zijn géén voorzieningen, maar ook geen parkeer- automaat. We maakten een wandeling naar het centrum van de stad. Niet heel erg spectaculair maar de wandeling best waard. Leuk was het dat het marktdag was, altijd aardig om te bekijken. Na de stadboemel weer terug naar de camper, hoogste tijd voor koffie. De chauffeur deed een middagdutje en daarna werd er nog een stevige wandeling gemaakt door een beekdal nabij de camperplaats. We zaten inmiddels 548 km van Landgraaf. |
  |
 Neumarkt id Oberpfalz |
Tegen het invallen van de duisternis even kokkerellen,
lekker eten en toen aan het huiswerk: Het bijwerken van dit verslag en de
boekhouding. Het was, zoals zo vaak als we on tour zijn, weer lekker vroeg te
bed. Dag 2: Prima! Vrijdag 15 april. We waren er redelijk vroeg bij. We verlieten Neumarkt om, kort voor de Autobahn, bij een grote camper- en kampeerzaak de schoonwatertank te vullen. Het voornemen was om vandaag naar Passau te rijden. Het verkeer liep echter zo lekker vlot dat we het besluit namen om maar door te rijden. De CP bij Passau leek ons, qua beschrijving, toch al niet zo mooi en aangezien het nog erg vroeg was kozen we voor een als leuk omschreven plaats aan de oever van de Donau: Aggsbach aan de poort van de Wachau. Terechte keus! Voor € 9,20 stonden we op een plek met prachtig uitzicht op de Donau en het mooie dal. Voor 1 euro mocht je ook nog aan de stroom hangen maar dit hadden we niet nodig. Het weer liet ons een beetje in de steek maar dat deed niets af aan het mooie landschap. We maakten een wandeling langs de Donau, door het leuke dorpje en langs een ruisende beek. Schitterend! Op de camperplaats kwamen we in –een lang!- gesprek met camperende soortgenoten. Naar aanleiding van dit gesprek werden de Baltische staten, Estland, Letland en Litouwen op onze reisdoel-verlanglijst gezet. Ook werd de USB-internetstick van aBroadband getest en dit werkte. Het reisblog van de eerste twee dagen kon ge-uploaded worden en ook de mail kon gelezen worden. Verzenden van mail ging niet met het normale mailprogramma maar via mail-on-line ging het prima. |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| Zaterdag 16 april. Bij het ontwaken
deed het zonnetje haar best. We waren alweer vroeg op pad, zij het met enige
vertraging omdat, tegen onze verwachting, de bakker lekker verse semmeltjes
kwam brengen. Deze werden nog even opgeborgen tot de eerste onbijt- en
koffiepauze. We reden, tegen de zin van het protesterend navy-systeem, langs de
Donau, richting oosten en doorkruisten de Wachau. Dit deel van de Donau is,
geheel terecht, Unesco-werelderfgoed. Hierdoor mogen in dit traject geen
kunstwerken zoals waterkrachtcentrales gebouwd worden. Het was een
landschappelijk zéér fraai stuk. Bij de grote plaats Krems gingen we over de
Donau om subiet weer het navy-systeem te gehoorzamen. Autoweg dus. We hadden
niet voor niets € 7,90 geïnvesteerd in een Oostenrijks vignet! Het
autowegenstelsel voerde ons grootschalig om de stad Wenen. Daar waren we niet
rouwig om want in het verleden hebben we met het doorkruisen van die stad wel
eens peentjes gezweet! Het verkeer was redelijk intensief maar we konden onze
streefsnelheid van 100km/u vrijwel constant vasthouden. Heel kort voor de Oostenrijk-Hongaarse grens werd bij een tankstation voldaan aan de Hongaarse vigneteisen: € 8,= voor 4 dagen. Bij het tankstation kwam Fred in gesprek met een Roemeens-Duitse man: Een van de vele naar het buitenland verdreven duitsers zoals de Sudetenduitsers, de Rusland-duitsers, de Saxionen en anderen. De man gaf ons nog wat veiligheids- en andere tips toen hij onze bestemming hoorde. De grenspassage ging vlekkeloos. Is Hongarije ook een Schengenland? We wisten het niet. De vrij grote plaats Györ werd spoedig bereikt en daar zagen we een Aldi, dus even stoppen om te provianderen. Even spannend of we met onze bankpas konden betalen maar dit gaf geen enkel probleem. Nog even door de stad Györ om naar de door ons geprikte camping, 5 km buiten de stad, te gaan. |
 |
 Camping Piheno bij Györ |
 |
Er waren voorzieningen, maar deze moeten vooral niet met zogenaamde ‘westerse ogen’ bekeken worden. Daar stond dan wel tegenover dat we voor € 12,70, incl. sani en stroom, konden overnachten. Jammer dat de schapen werden weggevoerd, dit had wel iets! We misten ook de grote ossen, een soort waterbuffels, die er vorige keer stonden maar die hadden zich diep in het bos teruggetrokken. We werden wel netjes in het Duits begroet, wel prettig want de hongaarse taal ontgaat ons volledig. Terwijl Fred via de stick de mail checkte zat Els, hoe kan het ook anders, lekker buiten in het bos te lezen. De stick werkt goed, maar de te betalen MB’s tikken toch stevig door. Mooie oplossing om, bij gebrek aan vrij internet, even mail te checken en dringend werk te verzenden maar niet voor ongebreideld internetten. We maakten tegen de avond nog een wandeling in het gehucht nabij de camping, niet echt boeiend maar interessant hoe volkomen anders er gewoond en geleefd wordt. Het was alweer vroeg-te-bed om fit te zijn voor de volgende etappe. Zondag en maandag 17/18 april: Even voor negen werd de camping verlaten en de Hongaarse autoweg opgezocht. Het nieuwe navi-systeem (Garmin Nüvi 1490) werkte tot grote tevredenheid en na 20 km secundaire wegen konden we op de autoweg (erg mooi verzorgd!) gaan gassen. Hoewel een beetje verwacht was het toch nog een verrassing: De autoweg eindigde in Boedapest-centrum. Mede dankzij het navi-systeem en de beperkte zondagsdrukte was er behoorlijk goed door te komen. We hadden zelfs de gelegenheid om, al rijdend, de vele schitterende gebouwen en standbeelden te bekijken. Wat een prachtige stad! Maar….: We waren ook blij toen we hem achter ons lieten en weer een mooie autoweg voor ons hadden. Na enige tijd kregen we de navi-opdracht ‘Rechts uitvoegen’ en kwamen vrijwel direct op een weg waar 50 km/u wel erg snel was. Een paar kilometer verderop kwamen we bij een ongekende verzameling kuilen waartussen hier en daar wat asfalt-achtigs lag. Snelheid? Minder dan 20 km/u! Deze weg was ongeveer 5 km lang, alle camperkastjes waren volledig opnieuw ingericht. Uiteindelijk werd de weg wat beter en na een paar kilometer belandden we bij camping “HelloHallo” (KLIK HIER voor hun website)in het plaatsje Erdotarcsa waar we hartelijk welkom geheten werden door de Nederlandse eigenaren. Het was toen ongeveer 11.00 uur en we hebben tot ongeveer 20.30 uur met hen zitten en lopen kwekken terwijl hun twee kinders, op onze uitnodiging, vakantietje speelden in onze camper. Het klikte dus! Het voert te ver om in dit verslag verder uit te wijden maar het was een zeer aangenaam samenzijn. Het was al pikkedonker toen we aan onze maaltijd begonnen. We hadden beschikking over WiFi-internet dus kon er weer een berg geuploaded worden. “Und wieder war ein schöne Tag zum Ende”. Vóór het slapengaan hadden we al besloten dat we nog een dag op deze stek zouden blijven plakken. De volgende dag maakten we een fietstocht in de omgeving en in de namiddag leidden Ivo en Jennefer ons wandelend door het dorp. De avond brachten we door bij Paulus en Slivia, de eigenaars van het HelloHalloParc. Wat hadden we elkaar veel te vertellen! Dinsdag 19 april Dinsdagmorgen werd er uitvoerig afscheid genomen en daarna, op aangeven van Paulus en Silvia, via een iets minder hobbelige route naar de autoweg. |
 |
 |
 |
  |
 |
 |
| Deze
liep door tot de grote plaats Debrecen. Hier werden we vakkundig
doorheen geloodst door onze Garmin-navy om vervolgens via secundaire en
vaak hobbelige wegen naar de roemeense grens te rijden. De grenspassage
verliep zonder problemen, al werden de papieren en paspoorten aan een
minutieus onderzoek onderworpen. Alles okee en we werden vriendelijk nagewuifd door de grenspolitie. De weg was deels goed en deels weer hobbelig, tot kort voor onze dagbestemming Spinus. De laatste kilometers waren kuilen, met elkaar verbonden door grind en steenslag. De schokbrekers hebben hun uiterste best gedaan! Camping Vineyard werd probleemloos gevonden en ook hier werden we in het nederlands verwelkomd. Direct al een indrukwekkend gesprek met Klaas, de beheerder van de camping èn het bijbehorend kinderopvanghuis. Wat een mega-klus hebben hij en zijn vrouw en vaste helpers hier verricht! Onderweg in de eerste 40 a 50 km door Roemenië hadden we al verschillende nederzettingen gezien waar, zeker naar onze maatstaven, mensen onder erbarmelijke toestanden leven. Klaas bereidde ons al voor dat we dit zeker vaker zouden tegenkomen.......... Onze camper plaatsten we op een grasveld met verschillende bloesemboompjes en een wijds uitzicht. Kort na het neerpoten gingen de wandelschoenen aan om per pedis apostolorum naar het volgende dorp te gaan, volgens Klaas 4 kilometer, volgens de wegwijzers minstens 8. Het doel van deze wandelmissie was het pinnen van roemeense lei omdat plastic-betalen in Roemenië nog niet erg verbreid is. De Bancomat werd gevonden en toe weer terug in de kuiten voor de naar schatting 12 km terugweg. We begonnen de vermoeidheid vrij goed te voelen en opeens stopte er een auto naast ons en bood ons aan mee te rijden. De chauffeur was in politie-uniform dus we vertrouwden het. Terecht! De baas van politieburo Spinus zette ons netjes op de camping af. Onderweg konden we zelfs nog een beetje in engels converseren. Tijdens het invallen van de duisternis werd het eten bereid en met veel smaak opgepeuzeld. De eerste indrukken van dit voor ons volledig onbekende land: Indrukwekkend, onvoorstelbaar, boeiend, erg vriendelijke mensen en heel erg anders dan bij ons. Dit zal in dit verslag zeker nog heel vaak naar voren komen. Paard en wagen en kippen, heel veel kippen en ander pluimvee, daar waren we al een beetje aan gewend! |
  |
  |
  |
| Lees verder.......... |