|
Reisverslag Roemeniëreis 2011 pagina 2
Woensdag 20 april.Vanwege de hoorbare stilte genoten we alweer een heerlijke nachtrust. Om zeven uur waren we wakker & fit en troffen de voorbereidingen voor de volgende etappe. Na het innemen van vers water en het betalen van € 12,50 standgeld en een laatste babbel met de beheerders gingen we opweg. De eerste circa 25 km over binnenwegen dus met een gemiddelde snelheid van 10 a 15 km per uur. Ja echt, een beetje fietser zou ons zo inhalen! Kuilen, kuilen, kuilen. Kuilen, soms zo groot dat ze niet zouden misstaan als goudvissenvijver. Om het plaatje compleet te maken: We moesten ook nog stoppen voor een overstekende kudde met schapen en geiten. Na ruim 'n uur kwamen we dan toch op één van de weinige hoofdwegen van Roemenië. Deze zou in ons Nederland als redelijke secundaire weg aangeduid worden. Enkelbaans en veel, heel veel dorpjes en steden doorkruisend. Daarover denderen ook zeer zware trucks die zo op je achterbumper kruipen als je niet snel genoeg doorrijdt. Dat er onder de weggebruikers ook paard en wagens zijn maakt het nog spannender. We meesterden al enkele hellingen van 10%. Het landschap was prachtig. Ook waren er enkele stadjes bij met juweeltjes van gebouwen maar het verkeer liet niet veel gelegenheid om rond te kijken. Volle concentratie was vereist. Camping Eldorado in Gilau, iets ten westen van de grote plaats Cluj-Napoca werd makkelijk gevonden, deze ligt aan de doorgaande weg. Het is een erg mooie camping, goed verzorgd en dat voor € 13,50 (We kregen ietsje korting vanwege onze campingcard International) Omdat we kennelijk buiten het seizoen waren was het erbijgelegen restaurant niet open en (nog) geen WiFi-internet beschikbaar. Een bezwaar vonden wij dat er vanuit de camping niet prettig gewandeld en/of gefietst kon worden. De enige weg was de doorgaande weg met zijn drukke en veel zwaar verkeer. Om toch actief te zijn hebben we toch maar een wandeling gemaakt naar Gilau-stad. Het enige prettige hierbij was het stralende weer: 25 graden en strak blauwe hemel. In Gilau kochten we brood. Nog nooit hebben we voor een brood zo ver gelopen! Terug bij de camper hadden we er toch zeker weer 10 km opzitten. Tot nu toe is Roemenië goed voor een stevige cultuurshock. Wat loopt dit land, naar onze maatstaven, dat wel, ongelofelijk achter. Soms zelfs schokkerend. Maar als je dat probeert te verdringen dan is het een schitterend land, qua natuur, qua bouwstijlen. En toen moest het, volgens de boeken, nog ècht mooi gaan worden! Vandaag werd er ook getankt. Bij het tweede tankstation dat we aandeden kon er met de card betaald worden. De diesel kostte omgerekend € 1,35, wel goedkoper dan in Nederland, Duitsland, Oostenrijk en Hongarije. We waren vergeten om een Roemeens wegenvignet aan te schaffen dus werd er bij een groot tankstation gestopt en aan deze voorwaarde voldaan. Net als in Hongarije krijgt men geen sticker, alleen een kwitantie waarmee aangetoond kan worden dàt betaald is. De controle schijnt geheel electronisch en op kenteken te verlopen. Ondanks de geïsoleerde ligging besloten we toch 1 nacht op camping Eldorado te blijven en kreeg Els ruim de gelegenheid om weer een stuk boek te verslinden. Fred werkte aan dit verslag en pikte met de stick even de email op. Omdat het stickgebeuren toch redelijk geld snoept werd het verzenden van mail uitgesteld tot we WiFi zouden hebben. Toen het donker was en we ons lekker gedouchet hadden dook Els in de uitgebreide documentatie en kwam, na lang zoeken en puzzelen, met het voorstel om de volgende dag met de camper naar Cluj-Napoca te gaan, daar een parkeerplaats zoeken, en na de bezichtiging van de als erg mooi omschreven stad weer terug te keren naar Gilau en een tweede nacht op camping Eldorado door te brengen. We waren niet aan tijd en dag gebonden, dus werd dit voorstel aanvaard. |
|
|
|
| Donderdag 21 april. Vol goede moed maakten we de camper reisklaar waarbij we, na enig twijfelen, toch alles maar weer inlaadden. Dit was een goed idee, want ons Cluj-bezichtigingsplan bleek geen sukses. Een erg grote stad met de kennelijk daarbijbehorende verkeerschaos. Links en rechts inhalen, niet of verkeerd voorsorteren, vlak vóór je autodeuren openslaan, dubbel of driedubbel parkeren op de rijbaan.......... Kortom: Plannen omgooien, niet terug naar Gilau maar koerszetten naar Turda, ook een mooie stad. Echter: Zelfde verkeersbeeld en nergens parkeergelegenheid, groot genoeg voor de camper. Dan maar even buiten de stad langs de weg gaan staan en de documentatie geraadpleegd. In de buurt van Turda ligt een spectaculaire kloof, die wilden we graag bezoeken. Met wat trucage met het navy-systeem en erg attent op de wegwijzers werd het doel gevonden. Inderdaad: Een prachtig gebied en de kloof is erg indrukwekkend. Hier hebben we ruim 3 uur doorgebracht. Grappig was dat we halverwege de kloof een in Roemenië wonende nederlander ontmoetten. Dat was natuurlijk weer goed voor een babbel. Toen het wandelpad in de kloof echt een beetje eng werd zijn we maar omgedraaid, je doet zoiets uiteindelijk voor je plezier! Voordat we de klauter terug naar de camper maakten gunden we ons een verfrissing bij een kiosk. |
  |
 De kloof bij Turda |
 |
 |
 |
 Roemeense humor |
 |
 |
 |
| Na het kloofbezoek werd het navy-systeem gevoerd met de GPS-coördinaten van camping Aquarius in Sighisoara. Deze
lag ruim 100 km verder naar het zuiden. Aanvankelijk was het de
doorgaande hoofdweg, dus goed te doen, maar na 'n kilometer of 40
gingen we over op een andere weg en werd het een kuilenfestijn van 35 a
40 km. Natuurlijk zaten er ook wel goede stukjes tussen, soms zelfs 100
meter achterelkaar! We stonden ook een minuut of 10 voor een overweg.
De trein kwam uiteindelijk toch met een snelheid van circa 20 km/u
voorbijrazen. Tijdens dit oponthoud was ook de eerste echte
confrontatie met bedelaars die rond de wachtende file draaiden. Jonge
kinderen, opvallend netjes in de kleren, kennelijk door hun ouders op
pad gestuurd. We werden aangesproken met 'Collega' maar voelden ons
daardoor toch niet echt aangesproken. De laatste 25 km tot Sighisoara waren qua weg weer heel behoorlijk en kon er doorgereden worden. Tegen vijven konden we ons plekje op de sobere maar nette camperplaats betrekken. Voor € 10,= per nacht, incl. stroom en mooi verzorgd sanitair en zelfs gratis WiFi-internet. Fijn was de ligging kort bij het centrum van de stad. Erg mooi: De vrij nieuwe maar fraaie kathedraal in byzanthijnse stijl op een steenworp afstand. We maakte al een korte wandeling door de stad en keken onze ogen uit. Het oude centrum, boven op de berg en geheel ommuurd, werd op de agenda gezet voor vrijdag. Fred kon niet nalaten om een foto te maken van een stukje roemeense 'infra-structuur'........ Voor de aardigheid keken we even naar de kilometerstand: We hadden er precies 2000 km opzitten sinds we Landgraaf verlieten. |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Vrijdag 22 april. Voor vandaag stond de verkenning van de oude vestingstad op ons programma. Een stevige klim, maar dit was de moeite waard. Naast erg mooie oude gebouwen en steegjes vonden we er ook een lange, overdekte trap. In deze vesting schijnt ook Graaf Dracula geboren te zijn....... Na dit avontuur kuierden we ook nog door de 'moderne' stad. Hier ook weer een aaneenrijging van verbazingen en soms schokkende beelden. Onbegrijpelijk zijn de verschillen tussen arm en rijk. Verder is het onbegrijpelijk dat medische instellingen zijn ondergebracht in aftandse panden. Maar: Wèl veel zaken en zaakjes waar mobieltjes en I-pods kennelijk grif over de toonbank gaan, gezien de rijen wachtenden. Een groot deel van de jeugd loopt er modern gekleed bij, al is er een iets hoger bling-bling-gehalte dan we gewend zijn. Ook opvallend en bevestiging van de info die we in onze documentatie vonden: Heel veel verslaafden. Meestal drank maar aan de kopjes te zien ook aan andere troep. En toch: Het is een fascinerend land. In de late namiddag gingen we nog even provianderen in een Penny-supermarkt. Een duits concern maar ze zijn er niet in geslaagd om 'Ordnung zu schaffen'. Vrij rommelig en daardoor onoverzichtelijk. We waren net op tijd bij de camper want het weer sloeg vrij plotseling om. Er viel wat regen en we hoorden één onweersdonder. We hadden WiFi dus ging Els maar weer eens zoeken waar we nog heen wilden en konden. De schrik voor slechte wegen zat er bij voerman Fred toch wel redelijk in! We planden twee etappes vooruit, daarna zouden we weer verder kijken. |
  |
|
 |
 |
 Het geboortehuis van Graaf Dracula |
  |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| Lees verder......... |