De trap naar de vestingkerk van Biertan
|
Reisverslag Roemeniëreis 2011 pagina 3
Zaterdag 23 april.Voor vandaag stond een vrij korte etappe gepland , zo'n 35 km. Het doel was Richis, een dorpje voorbij Biertan. In Biertan wilden we een kerkburcht bezoeken, hier gebouwd door een duits volk, de Saxionen, dat vanuit de regionen rond de Moezel verdreven werd en zich in Roemenië vestigden. Dit is goed terug te zien want er zijn redelijk veel duitse benamingen of twee-talige aanwijzingen. Er schijnen nog nabestaanden te wonen die een duits dialect spreken, enigszins verwant aan het limburgs dialect uit de kerkraadse hoek. Wij hebben er jammergenoeg geen ontmoet. De kerkburcht was interessant om te bekijken en de entreeprijs van 6 Lei (€ 1,50) p.p. was op te brengen. In het dorpje Richis (duitse naam Reichesdorf) was een camperplaats, erg grappig, op de binnenplaats van een voormalige boerderij. Het was heel even zoeken omdat je niet echt verwacht dat je door een soort grote schuurpoort moet. De eigenaars werden door de waardin van de naastgelegen kroeg opgetrommeld en zij kwamen ons weldra begroeten. In het nederlands! Gerrit en Tony Timmerman, alweer pioniers die met het ideaal om een plaatselijke historische kerk van de ondergang te behoeden hier zijn gaan wonen en naast de camperplaats ook een zeer sfeervol pension beheren. De inrichting ademt de sfeer van de streek, het sanitair is meer dan voortreffelijk. Meer info vindt men op www.richis.eu Vanuit Richis gingen we per fiets naar Biertan om de kerkburcht te bezoeken en aansluitend een wandeling door het dorpje te maken. In de namiddag arriveerden we weer bij de camper waar Fred even naar de veranda verkaste om gebruik te kunnen maken van WiFi, dit lukte niet IN in de camper. We maakten ook nog een brabbel-babbel met franse camperaars die inmiddels de camperplaats ook ontdekt hadden. Madam was geboren in de Elzas, regio Colmar, kon dus een beetje duits, wij een petit peutje frans, zo kom je toch een heel end! De volgende etappe werd, alweer na lang puzzelen en plannen en uitgebreid googlen toch weer gewijzigd. De planning werd bijgesteld en we zouden in de loop van de komende week/weken toch richting Boekarest en de Zwarte zee gaan. Maar.......: Met Fred en Els weet je het maar nooit.....! Zouden we inderdaad in Regio Boekarest belanden dan was er misschien een ontmoeting met vrienden van Debby en Peter te arrangeren. Zij waren onlangs in Eygelshoven te gast omdat hun gemeenschappelijke idolen, de muziekgroep ManoWar in Kerkrade optrad. Ook wij hebben hen ontmoet en werden direct uitgenodigd toen ze hoorden dat we naar Roemenie zouden reizen. Trouwens: Over trouwe fans gesproken....! Roemenie-Kerkrade viceversa om een optreden bij te wonen! |
|
|
De trap naar de vestingkerk van Biertan |
  |
 |
 |
 |
 Het slot van de poort |
 |
 |
 |
 |
| Zondag 24 april Pasen!!! Het overleg had opgeleverd dat we Richis en Biertan voldoende besnuffeld hadden en we dus verder zouden trekken. Helaas waren de beheerders niet aanwezig, onze financiële verplichtingen werden via de aanwezige huishoudster geregeld. Nog even de watertank bijvullen en toen opweg. We besloten niet de korste route te nemen maar een route langs wegen die rood op de kaart stonden. Ervaring heeft geleerd dat deze meestal goed zijn. Ruim 135 km o.a door de wat grotere plaats Medias en de echt grote regioplaats Sibiu voerde ons naar camping 'De Oude Wilg' in Carta, ook wel Cirta genoemd. Hoe dichter we het dagdoel naderden hoe duidelijker de nog zwaar besneeuwde toppen van de Karpaten voor ons opdoemden. Vooral de laatste 20 km waren erg mooi. Ook belangrijk: Het was weer stalend weer met strakblauwe hemel. Toen we bij de camping aankwamen was er niemand te zien, maar de poort was niet op slot dus ontplooiden we eigen initiatief en namen een plaatsje in. Na een uurtje meldde eigenaresse Manette zich, alweer een nederlandse, maar deze is getrouwd met roemeense Tudor. Een camping, op ons lijf geschreven! Geen overbodige luxe en alles zo authentiek als mogelijk gehouden. De standplaatsen zijn ingericht in een soort boomgaard, kippetjes scharrelden rond de camper. Natuurlijk ook nu weer een uitgebreide babbel alvorens we aan de koffie gingen. Meer info? kijk op www.campingdeoudewilg.nl We maakten een behoorlijke wandeling langs een riviertje en door het dorp. We genoten van het prachtige uitzicht op de sneeuwtoppen. De mensen die we tegenkwamen waren allen opvallend "Op z'n Paas-Best" gekleed. We bekeken de ruïne van een kerk en maakte een praatje met dorpelingen die nog duits spraken. Ook zij bevestigden dat hun vroege voorvaderen uit de Moezel-regio kwamen. Toen we weer bij de camping aankwamen zaten 3 Roma-dames in hun mooiste gewaad voor hun huis. Vriendelijk gevraagd of er een foto gemaakt mocht worden, voor een paar sigaretten en wat snoep was dit zo geregeld. Ook vandaag kon het spetter-spatter bakwerk lekker buiten gedaan worden. Voor dit doel hebben we altijd een gascomfoortje bij ons. Tegen het invallen van de duisternis kwamen twee dappere fietstoeristen aan. Ze woonden in het duitse Füssen, waren met een speciale bus naar Roemenië gekomen om hier een 10-daagse fiets-kampeer-zwerftocht te maken. Ze waren opzoek naar campings dus we nodigden ze uit om in onze camper eens door onze documentatie te spitten waarna ze, lekker opgewarmd, in hun tentje konden duiken. Wijntje erbij, een leuke babbel dus een goed gevulde avond. Zij vertelden dat zij de volgende dag óver de bergrug wilden, dezelfde bergrug waarvan de schitterende sneeuwtoppen voortdurend in ons blikveld waren. Rond de 100 km fietsen voor de boeg... Wij twijfelden of dit wel ging lukken, maar zij hadden er veel vertrouwen in. |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
  |
  |
  |
Maandag 25 april. Het beviel ons goed op camping De Oude Wilg, daarom besloten we er nog een dag aan vast te plakken. Toen wij opstonden waren de fietsvrienden al klaar met pakken. Ze genoten nog van een ontbijt en werden toen door ons uitgewuifd. We maakten op ons gemakje een fietstocht in de omgeving. Alweer een confrontatie met gigantische veschillen in levensstandaard en -wijze. De toestand van de binneweggetjes was niet echt lekker om te fietsen. We passeerden ook een waterkrachtcentrale, hier stond uitdrukkelijk vermeld dat fotograferen verboden was. Kennelijk is men als de dood dat Essent en Nuon hun minstens 60 jaar oude techniek zouden kopiëren! Schokkend was het eiland van lege plastic flessen en zakken dat zich voor de stuwdam gevormd had. We werden nog even opgehouden door een kudde geiten. De geitenhoeder maakte discreet duidelijk dat hij honger had, we hebben hem een appel gegeven, dit werd beloond met een brede glimlach op zijn tandeloze mond. Na onze fietstocht hebben we ons heerlijk aangepast aan de trage sfeer die over het dorp hing. Nog steeds stralend weer en zelfs behoorlijk warm! Nog even naar de plaatselijke supermarkt van 4,5 x 3 meter om wat inkopen te doen. Weer bij de camping aangekomen was een groep kinderen aan het spelen die lief zwaaiden en niet bedelden. We gingen dus even naar de camper om wat snoepgoed te halen en genoten van de glunderende gezichtjes! Heerlijk luierend dobberden we naar de avond, in afwachting van de duisternis om op de veranda van het huis even aan de WiFi te hangen. Overdag was het zelfs in de schaduw nog te licht om ook maar iets te zien op de laptop. |
| Rond
18.00 uur (Het is hier 1 uur later) toch maar vast aan de kuier met de
laptop om binnen het WiFi-bereik te komen. Nieuwsgierig of er van de
kinders nog nieuws was. En ja hoor, even op de MSN met de afspraak om
rond 21.00 via Skype contact te hebben zodat we elkaars gezichten even
konden zien. Net terug bij de camper, wie kwamen er aan? Onze dappere fietsers! Hadden de plannen kennelijk gewijzigd. We hoorden van al van Manette en Tudor dat de bergpas die zij voor ogen hadden nog gesloten was vanwege de sneeuw. Ook nog vermeldenswaard: We zijn al verschillende vrij grote roedels met zwerfhonden tegengekomen. Deze zwerfhonden schijnen een probleem te zijn in Roemenië. Een andere constatering: Overdag hoor je nauwelijks honden blaffen, dit halen ze in de late avond en nacht echter wel in! Dit belette onze nachtrust niet wezenlijk, ook de passerende treinen konden ons niet echt van onze slaap beroven. |
| Dinsdag 25 april Fris en monter alweer redelijk vroeg op, nog net optijd om de dappere fietsers wederom uit te wuiven. Kort na hen namen we afscheid van Manette en Tudor en hun erg leuke stek 'De Oude Wilg' om in eerste instantie naar Brasov te rijden. Manette adviseerde ons om de camper bij een groot winkelcentrum te parkeren en vandaaruit de stad te gaan bezichtigen. Goede tip! Ook in deze stad was het verkeer een redelijke chaos en af en toe ontsnapte er een stevige vloek uit Fred's mond vanwege het idiote verkeersgedrag om ons heen. Volgas rechts inhalen, dubbel en driedubbel parkeren, verkeerslichten negeren........ Uiteindelijk werd de camper dan toch bij een grote Carrefour-super geplaatst en gingen we aan de wandel. Eerst nog even bij een kiosk-dame vragen hoe we in het oude centrum konden geraken want we stonden in een grote hoogbouw buitenwijk. Ze gaf aan dat het kortste over een berg was. Dat hebben onze kuiten geweten! Maar we belandden inderdaad in het mooie centrum. Dit werd doorsneden door een levendige wandel- annex winkelboulevard, altijd wel gezellig. Hier waren mooie gebouwen en gevels te bewonderen. We zaten enige tijd op het centrale plein om te genieten van het levendige decor. Els had uit de boeken dat er een kabelbaan was die naar een schitterend uitzicht over de stad en de wijde omgeving voerde. Warempel, we hebben hem gevonden! Kaartjes gekocht, niet teveel naar de vrij verwaarloosde technische toestand gekeken en in een rit van 2,5 minuut waren we boven. Inderdaad, niets teveel beloofd: Het uitzicht was fantastisch. Ondanks de frisse wind hebben we het daarboven een klein uurtje volgehouden, inclusief een verwen-cappucino met een scheutje neutje. Weer terug in de stad nog wat rondgekuierd om daarna de camper weer op te zoeken. Els zag de erg steile terugweg niet zo zitten en dacht deze te omzeilen. Een flinke doorstapwandeling van een uur tot gevolg. |
  |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 De achterzijde van de eerste foto  |
| Bij
de supermarkt werd nog even voedsel en drank ingeslagen en toen konden
we beginnen aan de tweede etappe van vandaag. Weer wat ruzie met het
verkeer, het navi-systeem maar uiteindelijk de doorgaande weg naar
bestemming Bran gevonden. In de late namiddag werd de camper op camping Vampire gepoot. Een mooie camping, behoorlijk sani en andere voorzieningen en WiFi, mits niet te ver van de receptie. € 17,= is voor Roemenië aan de hoge kant, dit komt waarschijnlijk door de ligging in een sterk toeristich ingesteld stadje. In Bran staat het kasteel van Graaf Dracula. Rondom dit kasteel de gebruikelijke rijen souvenierkraampjes en eetgelegenheden. Maar ook de omgeving is qua landschap erg mooi en er zijn veel pensions en nog meer in aanbouw. Aan alles is te zien dat er stevig geïnvesteerd wordt. Het blijft wel verbazen dat de doorgaande weg midden door het stadje loopt met alle varianten van verkeer: Van grote trucks tot en met paarden-en-wagen. Bij aankomst op de camping zaten we binnen 'n kwartier bij nederlandse medecamperaars op de koffie. Heel aardige en interessante mensen die al jaren door de gehele Balkan reizen om daar allerhande sociale projecten op te starten en te begeleiden. Van dit soort gesprekken wordt je zeker niet dommer! Tegen het invallen van de duisternis viel ook de temperatuur. Het werd zelfs uitgesproken koud. We hadden wel een beetje medelijden met 3 dappere Polen die de nacht in tentjes gingen doorbrengen. Vóór het slapengaan stond al vast: We blijven hier nog een dag. Daarover meer op de volgende pagina. |