Woensdag 4 mei. Voordat we echt konden vertrekken moest er natuurlijk afgerekend worden: 3 dagen voor ietsje meer dan € 50,= was voor het gebodene een heel schappelijke prijs. Toen we richting camper terugliepen kwamen we in gesprek  met camperaars die de vorige avond laat aangekomen waren. Het waren.........: Slovenen! Ook nog uit de directe omgeving van Kranj waar we vele malen geweest zijn. Genoeg stof tot praten om ons vertrek uit Darmanesti met ruim 'n half uur te vertragen. Het weer begon leuk, bij het opstaan zelfs het zonnetje maar dat was vrij spoedig verdwenen. Grijze tot loodgrijze lucht. Toch hebben we het vrijwel de gehele dag droog gehouden. Vandaag stond Bicaz op het planbord. We volgden ons navy-systeem en die wist een flink stuk van de voorspelde route af te peuzelen. Een afkorting van 30 km. Dat deze weg hier en daar niet denderend en over 1 km zelfs erbarmelijk slecht was, och, hier waren we immers al een beetje aan gewend. De route was landschappelijk en qua dorpjes weer erg boeiend. Bicaz had Els uitgezocht naar aanleiding van haar vóórdstudie, bovendien had Nicolaye verteld dat we dit persé moesten gaan bekijken. Nabij Bicaz ligt Bicaz-Chei, een prachtige kloof in de bergen. Deze werd na een kleine omweg vanwege een navigatiefoutje inderdaad gevonden. Het was inderdaad indrukwekkend! De rit ernaartoe was één groot kuilen-ballet waar slalommend een weg gebaand moest worden, maar het doel was het waard. We maakten er twee stops, waarvan één werd gebruikt voor een wandeling in de bergen, de ander  voor de aankoop van wat souveniertjes en het maken van foto's. De weg liep verderdoor maar naar 5 haarspeldbochten van 10% vond Fred dat de motortemperatuur te snel omhoog ging en bij de eerste mogelijkheid maakte hij rechtsomkeert. De weg terug was, qua uitzicht en omgeving, geen straf want de route ziet er dan toch anders uit. In stadje Bicaz werden tank en portemonnee gevuld en de laatste 6 kilometer voerde ons naar hotel Christina waar we op de parkeerplaats mochten overnachten, € 6,25 incl stroom. Vanuit de camper (Zwaar op de levelers en nog niet echt recht) keken we over een stuwmeer. Vanwege de mooie maar ook vermoeiende dag gunden we ons ook een maaltijd bij het restaurant, deze was goed verzorgd en heel betaalbaar. En: Ook kwam de zon ons nog 'n kwartiertje verassen. Er was geen WiFi dus even met de aBroadband-stick mail gecheckt en toen dit verslag bijgewerkt. Het was nog maar net donker toen we de indrukwekkende dag aan de binnenkant van onze oogjes gingen bekijken............

We waren al enige tijd door Roemenië aan het reizen. Tijd om een 'tussen-evaluatie' te maken. Roemenië is een prachtig land dat heel veel aan natuurschoon te bieden heeft. In de landelijke gebieden is de bevolking erg vriendelijk, in de wat grotere steden aanmerkelijk minder. Ondanks redelijk veel waarschuwingen op oa internet hebben we ons geen moment onveilig gevoeld. Hoewel: Roemenen met een voertuigstuur in de hand zijn volledig ontoerekeningsvatbaar. Er zullen best ook wel goede chauffeurs zijn, maar wij hebben ze niet gevonden. Rechts inhalen? Normaal. Doorgetrokken middenstreep? Niets mee te maken! 50 km in de bebouwde kom? Onzin! Om maar wat zaken te noemen. Het verschil tussen arm en rijk is onvoorstelbaar. Het lijkt of de 'middenlaag' ontbreekt. Het contrast tussen steden en stadjes en het landelijk gebied is erg groot. Voor de 'Westerling' duikt men 50 tot soms wel 100 jaar terug in de tijd! We hebben meer boeren zien ploegen met paard en ploeg dan met tractor. Was er al een tractor dan zou deze bij ons museumrijp zijn. Vanaf dag één in Roemenië behoort paard en wagen op de wegen al tot het gewone straatbeeld. Opvallend is dat de straten en wegen IN de steden vaak zeer slecht zijn. Naar onze -bescheiden- ervaring vormt eigenlijk alleen Boekerest hierop een uitzondering. Het land heeft veel bedelaars. We hebben, op advies van velen, snel geleerd dit te negeren. We hebben toch wel goeds kunnen doen met de spullen en spulletjes die we hebben meegenomen maar dan wel op ons initiatief. Dit werd beloond met grote dankbaarheid. Soms kan een sigaretje al een glimlach van oor tot oor opleveren. Ook met de draagzak vol snoepgoed hebben we al vele kindertjes echt blij kunnen maken. Maar: Bedelen ze echt, dan negeren. Het wegennet in Roemenië kan voor grote verrassingen zorgen. Belangrijke doorgaande wegen kunnen soms hele stukken in slechte staat zijn, kleine binnenwegen soms verrassend goed. De meeste doorgaande wegen gaan midden door dorpen en stadjes, dat betekent dat men ook op grotere afstanden moeilijk een gemiddelde haalt hoger dan 60 km/u. In iedere wat grotere stad vindt men PIN-automaten, bij Petrom-tankstations en enkele grotere anderen kan men met creditcard terecht. Check dit wel even voordat u begint te tanken! Aan het einde van dit verslag worden misschien meer zaken toegevoegd want we hebben nog heel wat te gaan......!.

Volle concentratie.......

Opweg naar Funda Moldovei

Donderdag 5 mei. We waren weer redelijk vroeg op pad, temeer de overnachtingsplaats niet echt overliep van sfeer en we een redelijk stevige rit voor de boeg hadden. We volgden de weg die langs het stuwmeer liep, landschappelijk erg fraai maar qua wegdek zeer, zeer slecht. We hadden nog even ruzie met het navy-systeem, achteraf had de techniek toch gelijk....... We moesten rond 160 mk overbruggen, een afstand waarover we vanwege het wegdek ruim 4,5 uur hebben gereden. Troost alweer: Landschappelijk was het erg mooi en dus toch wel genieten. Onze volgende stek, Camping De Vuurplaats in Fundu Moldovei werd vrij makkelijk gevonden, ondanks verkeerde GPS-coördinaten in ons handboek. Dit was mede de verdienste van co-piloot Els die zich gaandeweg steeds verder specialiseert in deze functie. We werden hartelijk verwelkomd door eigenaresse Engeline Manshanden en haar man, alweer nederlanders die hun steen willen bijdragen aan de toeristische ontwikkeling van Roemenië. De niet te grote (24 plaatsen) maar perfect verzorgde camping verraste ons aangenaam. Neem daarbij het enthousiasme en de service-bereidheid van de eigenaars en de ligging aan de poort van een schitterend en interessant gebied dan weet u waarom ook deze camping een absolute aanrader is!

We hadden de camper maar net geïnstalleerd toen er een tweede camper aankwam. Wie? De slovenen die we in Darmanesti hadden leren kennen! Tijdens een begroetingsborrel door de eigenaars werd een geanimeerd gesprek gevoerd. Op aangeven van meneer Manshanden werd de route (met de camper, ontdaan van de fietsen) voor de volgende dag gepland, het stond al vast dat we s'avonds zouden terugkeren. We maakten een wandeling door het dorp, bekeken het fraaie kerkje, dolden wat met de plaatselijke jeugd, deden inkopen in de supermarkt van 5 x 3 meter en dobberden uit naar een vroeg-naar-bed. Diner was, zoals gewoonlijk, in de camper.

Directe omgeving van De Vuurplaats

Na gedane arbeid is het goed rusten......

Kerkje in Funda Moldovei

Typische zink-versiering

Vrijdag 6 mei. De dag begon met sani-service en het afladen van de fietsen. Hoewel de zon aanwezig was leverde dit ijskoude handen op. Omdat de voorgenomen 'dagtocht' toch redelijk wat kilometers rijden was werd er vrij vroeg gestart, echter pas nadat we voor de tweede maal afscheid hadden genomen van onze nieuwe sloveense vrienden. Het belangrijkste doel was het bezichtigen van enkele kloosters en kerken waardoor deze streek, de Bucovina, werelsberoemd is. Redelijke wegen, zeker naar roemeense begrippen, voerde ons naar het eerste klooster bij Moldovita. Aan de buitenzijde leek het op een vesting, op het binnenplein werden we verrast door een schitterend kerkje, daterend uit 1532. Aan de buitenzijde schitterend beschilderd met fresco's en iconen. Letterlijk tot tranen bewogen waren we toen we de binnenzijde betraden. In een intieme sfeer bewonderden we de honderden iconen aan de muren en de zeer fraaie iconenwand waar de iconen in prachtig siersmeedwerk gevat waren. Helaas mocht er binnen niet gefotografeerd worden. En dit respecteerden we dan ook. Het voert te ver om op details van deze en andere kerken en kloosters in te gaan, hierover zijn vele, vele boeken verschenen en is op het WWW heel veel te vinden. Het tweede klooster dat we bezochten was in Probota. Ook schitterend al vonden we het eerste klooster door zijn intimiteit mooier. Hier omheen was er ook meer commercie, er moest bijvoorbeeld entree en parkeergeld betaald worden en er stonden verschillende marktkramen. Hier lieten we ons toch verleiden om een paar souveniers te kopen (achteraf te duur betaald, maar dat kennen we van onze nederlandse toeristenplaatsen). Twee kloosters hebben we bezocht. Dit vonden we zó indrukwekkend dat we hiemee onze dosis gehad hadden. We besloten wel een bezoek te brengen aan een keramiek-fabriek. Hier konden we het proces van de keramisten grotendeels bekijken. De bijbehorende winkel wist ons maar al te makkelijk te verleiden tot een aankoop. Wat een prachtige spullen! Het moet vermeld worden dat tussen de bezochte plaatsen de route door een prachtig berglandschap voerde. De laatste stop van deze rondrit maakten we in Cacica. Hier staat een grote rooms-katholieke kerk, uitzonderlijk voor deze streek. Dit komt omdat er in deze plaats een vrij grote oorspronkelijk poolse gemeenschap is. De Polen vestigden zich hier, rond 1850, vanwege hun kennis en ervaring in de mijnbouw en ontsloten hier een zoutmijn. Deze werd door ons bezocht. Voor 20 Lei mochten we langs ruim 250 traptreden afdalen tot 75 meter onder de oppervlakte. Ook hier, net als in Targu Ocna, indrukwekkend grote onderaardse gewelven, aangelegd door mensenhanden. Ook hier, hoewel kleinschaliger, kapelletjes en een sportzaal. Vermeldenswaard: Voor de RK-kerk staat een mooi beeld van Paus Johannes Paulus de Tweede. Laat in de middag kwamen we terug bij De Vuurplaats. Omdat we de komende zondag een excursie naar een klooster zouden gaan maken, deze keer per auto van de campingbaas, stond al vast dat we de zaterdag ook nog zouden blijven. We kwamen er nog niet uit wat we de zaterdag zouden gaan doen en  spraken af dat we daar, na een nacht slapen, nog zouden overleggen. Avondmaal? Zelfgetrokken boullion en 'een beetje van Maggi' met een paar ferme sneden roemeens brood. Lekker toch! We hebben het geen 21.00 uur meer zien worden: Een prachtige maar ook vermoeiende dag was waarborg voor een stevige nachtrust!

Lees verder............