Vier kilometer heen......... en weer terug!

Kloosterkerk in Orata

De losstaande klokketoren

Els moet een moeilijke keuze maken uit een mooie collectie handbeschilderde stenen met, hoe kan het ook anders, religieuze motieven De meneer naast Els is John, campingbaas van De Vuurplaats en onze gids tijdens de indrukwekkende excursie.

Weer aangeland op de camping boden wij onze duitse medecamperaars een beker hollandse koffie aan (Engeline en John wimpelden dit vriendelijk af) en werd in de 'Huiskamer' nagebabbeld over de belevenissen, foto's bekeken, ervaringen met campings uitgewisseld en de route naar de Donau-delta doorgesproken. Fred ging aansluitend de rekening vereffenen bij Engeline, voor 4 dagen € 62,00 all-in, geen reden tot mopperen dus! De fietsen gingen weer op het rek, de camper een beetje gepoetst en langzaam leefden we toe naar de volgende dag, we zouden weer gaan verkassen........ Na het raadplegen van Weer-On-Line werd besloten dat we naar Nires, een gehucht bijde grote stad Dej zouden gaan. Hier ligt Camping Het Zwaluwnest en de beschrijving sprak ons wel aan. Maar: Eerst lekker slapen!

Maandag 9 mei. Kort na het ontwaken, de reisklaarmaakroutine en afscheid nemen van onze beierse medecamperaars (adressen uitwisselen!) en Engeline en John verlieten we De Vuurplaats. Het weer was grauw en grijs maar gelukkig geen sneeuw, af en toe een miesertje, maar dat mocht de pret niet drukken. We moesten via een prachtige route en goede wegen nog twee bulten over van respectievelijk 1100 en 1200 m om de Karpaten achter ons te laten en weer in Transsilvanië te geraken. Het navi-systeem had een slinkse afkorting gevonden bij Bistrita, deze voerde over een grotendeels gloednieuwe asfaltweg met af en toe korte maar héél slechte stukjes.   Boerderijcamping Het Zwaluwnest in het gehucht Nires, net onder Dej, werd (zij het met een beetje zoekwerk want deze ligt wat verstopt) gevonden. We waren nog maar net gearriveerd of we konden in korte broek en topje/T-shirt. Stralend weer! We werden welkom geheten in heel behoorlijk nederlands door Janos (wij mochten Jani zeggen) Burjan. Omdat Jani jarig was stootte Fred met een stevige palinka aan op zijn gezondheid. Het was in de namiddag, nog tijd voor een wandelingetje door de mooie omgeving. Een echt agrarisch gebied met kleinschalige boerderijtjes, als een lappendeken in het heuvelachtige terrein gedrapeerd. Ook bij de camping was er, op kleine schaal, vee aanwezig: 4 generaties koeien, schapen, een dartel lammetje van 2 weken en een hele schare kippen, van 3-daagse kuikens tot trotse en mooie kippen. Ook verbouwt men eigen groenten en fruit, is grotendeels zelfvoorzienend. We hadden deze keer meer gezelschap dan de afgelopen weken: Twee nederlandse echtparen en Jani en Klari ('Mevrouw Camping'). Dit betekende dus weer babbelen! Heel leuk was dat we samen met de familie en twee andere gasten mochten aanschuiven aan het avondmaal. In afwachting van de duisternis zaten we nog gezellig onder het afdak te tokken en te dollen en werd Jani toegezongen vanwege zijn verjaardag. Eenmaal donker werd het ook fris, een goede reden om na een Skype-meeting met onze kinders het bed op te zoeken.

De buurman van de camping kwam voorbij met een jonge havik die zich in zijn stal had vastgevlogen.

Dinsdag 10 mei. Bij het ontwaken: Grijze hemel, maar in de verte priemden een paar zonnestralen door het wolkendek. Ongelofelijk snel hoe het kan gaan: Binnen een half uur was er een stralend blauwe hemel en ging de temperatuur met sprongen omhoog. Els ging even naar het mini-winkeltje dat aan de camping verbonden was en we ontbeten met lekker vers brood. Nog even een babbel hier, een babbel daar en toen op de fiets. Het doel was de stad Dej omdat daar markt was en omdat daar de dichtsbijzijnde flappentappen waren. Het was een kilometer of 8, 9 fietsen maar ach, wie maalt daarom! Dej viel als stad tegen, weinig moois te zien en de gebruikelijke verkeerschaos. De markt was leuk en ook wel aandoenlijk. Soms stokoude vrouwtjes probeerden er wat groente en kruiden uit hun tuintje aan de man te brengen, er werden kippen maar ook piepkuikens, opeengestapeld in kartonnen dozen te koop aangeboden maar ook kleding, hoeden en petten en ander textiel. Fred moest natuurlijk weer een nieuwe pet kopen want hij verstaat de kunst om er nogal wat kwijt te raken. Deze aankoop zorgde voor wat hilariteit omdat er geen verstaanbaar woord gewisseld kon worden maar uiteindelijk kwamen koper en verkoopster overeen. Opvallend waren drie kleine vrachtwagens die grafzerken te koop aanboden, deze handelaren kwamen uit Bulgarije. Mooie producten, maar om nu je grafzerk op de markt te kopen? We vonden dit een gekke gedachte! Trouwens, vlak bij de markt was een winkel waar je grafkisten kon kopen. Leek ons toch geen leuk souvenier..... We brachten een uur of twee door in Dej en toen weer terug naar Nires. Daar werd begonnen het avondmaal voor te bereiden. Drumsticks, aardappeltjes en groentenmix en dat allemaal uit eigen keuken(tje). Na het avondeten: Zus van Klari stelde daar haar veestapel aan ons voor, toen nog gezellig bij elkaar onder de pergola, muzikaal opgeluisterd door Jansi en Fred op de mondharmonica. Er was een aanstaand roemeens bruidspaar aanwezig, zij kregen alvast een voorschotje met de bruidsmarsen van Wagner en Mendelsohn, gespeeld op mondharmonica en gezongen door een ad-hoc gemengd koor. Fred stelde, via een tolk, aan de bruidegom voor om onze bruiden te ruilen maar daar trapte deze niet in. Voor het slapengaan werd er met Jansi de afspraak gemaakt om de volgende dag met zijn auto, samen met twee medecamperaars, naar de zoutmijn in Turda te gaan. Dat betekende dus ook nog 'n dag langer op Het Zwaluwnest. Welterusten!

Lees verder............